Książka dokumentuje warszawskie podłogi wyłożone terakotowymi płytkami z lat 30. XX wieku, zwane gorsecikami.

"Beczułki, baryłki, szpuleczki, mozaika terakotowa, tessery, płytki dywanowe lub wycinkowe, koliste dwustronnie łukowo wycięte, a także, od jesieni 1940 do końca 1944 roku, Kreisausschnittplatten - takich określeń używano, i nadal się używa, by opisać niewielkie terakotowe płytki z lat trzydziestych XX wieku, których kształt z charakterystycznym wcięciem ,,w talii” i krągłościami poza nią przypomina gorset. I mimo że określenie „gorseciki” można odnaleźć w literaturze wspomnieniowej, w legendach do projektów, wtomach korespondencji fabryk i w ich archiwach, dziś niemal nikt nie zna tej wdzięcznej nazwy, jakże adekwatnej i oczywistej wobec formy.

Oryginalność tych płytek zasadza się na kształcie, zręcznym wzajemnym uzupełnianiu
linii wklęsłych i wypukłych, trochę jak w układance typu puzzle. Zestawione poziomo ` pionowo tworzą idealnie gładką powierzchnię."